BELLINATE
                 Suneti in Ventemigliusu
arrepigliai da l’opera in Rumanescu de G. Belli

    I sonetti composti, in Romanesco, da Giuseppe Gioacchino Belli a cominciare dal 1829, riservatamente, in una produzione che si è conclusa nel 1849, con la proclamazione della Repubblica Romana; non vennero mai pubblicati con l’autore in vita. Il Belli, che morirà nel 1863, a 72 anni, li riteneva invero di levatura minore, rispetto alle sue, pur validissime, liriche in lingua.
   Con un elaborare indefesso, dal 1831, il Belli ha prodotto, duemiladuecentosettantanove di questi sonetti, che saranno pubblicati da Luigi Morandi, a cominciare però dal 1879.
   Sono poesie che vibrano di sdegno civile verso il comportamento dei dirigenti romani nei confronti del popolo, ma a volte si limitano ad acute descrizioni di vita vissuta, in una società profondamente difforme, alla ricerca di egualitarismo e giustizia.
   La compiacente sonorità dei versi romaneschi si combina assai bene alla cadenza del Ventemigliusu, tanto che è sufficiente adeguare i termini e le glosse, negli inevitabili differenti modi d’esprimersi, per ottenere rime scorrevoli e consone.

 

CUNSEGLIU
U BAMBIN INTA CÜNA
U BECAMORTU
U TEMPU BON
L'URDEGNU ASGAIRAU
U TIRATIRA
U PRIMU BUCUN
CAIN
L'OMU
A CREASSIUN D'U MUNDU

 

                CUNSEGLIU
          Primo, consigliare i dubbiosi
.
Ven Nineta e a me fa’: - L’è caiche giurnu,
che u figliu ciü pecin d’a Sciura Jole
u me fa’ d’i regali, e cun Teu au furnu
u m’intra in ca’ e ... u prega che gh’a mole.
.
Da ina parte, cumà, ... nu’ vurreréva
dighe de scì, pe’ nu’ fa’ a Teu ‘stu cornu.
Da in’autra parte pöi, ... besögneréva, ...
se pö dighe de na’, s’u ven d’inturnu ?
.
Di’ in po', co’ ti faresci au postu mei ? -
- Pe’ mì, gh’a moleréva - gh’òn respostu -
s’u imprumetesse d’andà via dai pei. –
.
Ela a l’è andaita a ca’, e a ghe l’à daita:
e da ‘stu giurnu in pöi, a l’à despostu,
che ghe l’assaza ... chi ghe l’adumanda.

             U TEMPU BON
                   Il tempo buono
.
Duman, s’u Scegnù u ne desse vita,
vierescimu paresce a Candelora.
‘stu ciulerò, ‘Scià Neva, u nu’ ne pita,
che uramai de l’invernu semu föra.
.
Aumancu, se purremu aissà â bunura,
pe’ andà a büve ina taca d’aigavia.
E pöi ven marsu, e se pö sta’ in natüra
a fa’ due sgumbriole e ina partia.
.
St’anu chi, ch’òn arruvinau u feriolu,
m’è vegnüu in prefundu de tignöre
e pe’ trei mesi ina gran gripa in colu.
.
Ecu i efeiti de servì i padrui
ch’i acanereva in ceixu cu’ in faixö,
aiscì s’i vön paresce d’i epülui.

          A CREASSIUN D'U MUNDU
                    La Creazione del Mondo
.
L’anu che u Scegnù u l’à impastàu u mundu,
che pe’ impastařu gh’éira za’ fia a pasta,
vèrdu u l’à vusciüu fa’, grossu e in po’ rundu,
cume a pasteca, candu se fa’ a tàsta.
.
U gh’à faitu in sù, a lüna e in mapamundu,
d’ê stéře u ghe n’à encìu pe’ ina banastra:
in sciü auxeli, bestie au mezàn e pesci in fundu:
ciantàe e ciante, dapöi u l’à ditu: - Abasta. –
.
Me scurdavu de di’ ch’u l’à fau l’omu,
e cun l’omu iscì dona: Adamu e Eva;
e u gh’à pruibiu de’ nu’ tucàghe in pumu.
.
Ma giüstu che a mangià u ghe l’à aciapài,
u l’à criàu cun canta vuixe u gh’àva:
- Omi che avé a vegnì, se arruvinài. -

                        L'OMU
                              L'uomo
.
Mira cos’u l’è l’omu, serà mia in pecau
de fa’ asgairà inte gherre u sanghe üman !
Diu, ch’u pö fa’ ciache cosa da luntan,
piscià intu leitu e di’ ch’u l’à süau.
.
Pe’ creà l’omu u gh’àva messu man;
e dopu aveřu assài ben smanezau,
u gh’à faitu haah: e Adamu, pe’ ‘stu sciàu.
da in pupunetu u l’è vegnüu in cristian.
.
E u l’àva giüstu incumensau a vive,
che za’ u saveva reçità a sou störia
cum’ün de carant’ani, e leze e scrive.
.
E u saveva aciamà fina, a memoria,
tüte ‘se bestie bone e aiscì e cative
cume nui cunuscemu de a cicoria.

                    CAIN
                         Caino
.
Nu’ defendu Cain mì, sun cantairö,
ch’u saciu ciü de vui chi é stau Cain:
digu pe’ di’: che caiche vota u vin
pö inurbì l’omu e sbarataghe u cö.
.
Capisciu aiscì che agantà in bastun
pe’ faghe föra in frai pecin e san,
paresce ina manövra da badàn,
in passu fàusu in po’ da bastardun.
.
Però, u vieva ch’u Scegnù: ae sou méře
e ae sou rave u ghe spüava indossu
e nu’ au laite e ae pegure d’Abéle;
.
a in’omu cume nui, de carne e osse
ghe n’eira assai pe’ fa’ inaigrì l’afé:
e alura, amigu mei: - Ti n’ài de musse. -

              U PRIMU BUCUN
                     Il primo boccone
.

Cale u l’è tra i pecai u ciü pecau
ch’u l’àge faitu ciü ma’ a tütu u mundu
Chelu primu ? Sciu-nà: mancu u segundu,
o u tersu, o u cartu. U quinto-gola l’è stau.
.
Pe’ ina meřéta, cantu serà custàu
mezubaiocu, stamu tüti a fundu !
Pe’ lolì u marcu de st’ossetu rundu
chi intu mezu d’a guřa u n’è arrestàu.
.
Ti vei che bon servissiu ch’u ne fava
chelu beccu d’Adamu, nu’ sie mai,
cun chela grümànda früsta d’Eva,
.
se mai Diu Paire, ch’u l’à begariçia,
nu’ ne mandava u figliu ünicu ch’u l’àva
zü in terra a rapessà chela marfàita.

                   U TIRATIRA
                             Il tiratira 1
.
Nu’ te saciu respùnde: e m’adespiàixe
se ti m’aciami: crapa, bàbi e gnàrru:
surve ‘sta merda ghe dagu ancu’ de murru;
e u pezu u l’é che mai nu’ atrövu pàixe.
.
A stria ch’a l’acapiva che u mei fögu
u rumintàva suta a carbunina,
a m’à imbrancau a l’ura d’a belina, 2
e a l’è cuscì ch’u arrecumensa u zögu.
.
L’ambra a nu’ tira pertütu a büsca in ciàpura:
tütu u ferru l’emàntu miga u l’à;
e nu’ l’è che cianche auxélu u gh’àge a nöitura.
.
Ma pe’ in’omu, de següru apareglià
cume a toura de l’òstu, gh’é ina bèlura
che pe’ natüra sou a lu vö amassà.


1) l’oggetto dei desideri
2) Si dice che qualsivoglia uomo affronti ogni giorno un’ora di debolezza

               U BECAMORTU
                       Il beccamorto
.
Ti acapisci cu’u cü, àgi pasciensa:
nu’ digu tantu, che avereva tortu.
Belu e bon u l’é u mesté d’u becamortu
candu u Scegnù u ghe manda a pruvidensa.
.
Mi' digu, e ‘stu descursu u l’è sentensa,
che candu u tempu de l’estae u l’è scürsu,
nu’ gh’é da cöglie còuri drente l’ortu,
e se ti vöi mangià, ... ti gh’ài a credensa.
.
'Sta Ventemiglia l’è in postu assai bastardu
duve d’invernu nu’ ghe möire in can,
e te se camuřa fina u catafarcu.
.
Oh, ma ti vei: pe’ pelücà d’u pan
cantu s’à da pregà u Scegnù sagràudu
che u l’adescìe meighi e ciarlatàn.

         L'URDEGNU ASGAIRAU
                    L'ordigno sprecato
.
Pa’ za’ in destin, che u ciü gran bon atrassu
ch’à faitu Gesucristu au paire Adamu,
u n’àge da custà, se l’aduveramu,
da fàne cainà tòstu pe’ in péssu !
.
‘Sta chì a nu’ n’a vö da’, se nu’ a mariamu,
chela a vö i sodi e a nu’ ne càřa u preixu,
l’autra a t’impesta e a te fa’ verdu e inàixu:
e u cüratu u sta’ lì a pescà cu’u lamu.
.
L’è tantu megliu a cundissiun d’i cai,
ch’i se pön piglià ‘su sou bontempu
nu’ mia l’agiütu d’a bursa e d’i rüfiai.
.
I pön fina andà a fute int’in cunvéntu,
che nu’ l’aspeita cume a nui crestiai
‘sta mussa de l’infernu e de l’inghéntu.

    U BAMBIN INTA CÜNA
                   Il presepio
.
‘Sta nöte a mesanöte, mei baléta,
intu mezu a in bö e in’ase, insc’in tantin
de paglia, u Scegnù int’ina cabanéta
u l’è nau giancu e russu e rissulin
.
.
Via, dunca arretissàmu ‘su stupin,
cumensamu a sonà ‘sta ciaramela,
l’è l’ura de rimetighe u bambin,
che za’ davanti me s’aissa a steřa.
.
Mira che cua ch’a s’arrabéla, ... a steřa,
longa magaradìu ina meza cana, ...
ch’a nu’ l’è sciortia tüta d’â scciapéla !
.
Scrövi dunca u presepiu e a sou cabana;
e fàmuřu, ... au paresce d’a cuéta,
nasce u bambin e delüvià ‘sta màna.

home
inizio pagina

 

 rivista il: 09 marzo 2013
home
U Cavigliun
Raccolta